فرضیه ی تاثیر متفورمین در افزایش توده ی عضلانی سالمندان با ورزش رد شد

22 اکتبر 2019 - در یک کارآزمایی بالینی که توسط محققان دانشگاه کنتاکی آغاز شده بود، این فرضیه که داروی متفورمین می تواند در بدست آوردن توده عضلانی بیشتر به سالمندان در هنگام ورزش کمک کند، بررسی گردید. این کارآزمایی دوسوکور که در دانشگاه کنتاکی و دانشگاه آلاباما در بیرمنگام انجام شد، نشان داد که افراد مسنی که متفورمین را در هنگام انجام تمرینات ورزشی مقاومتی شدید استفاده می کردند، نسبت به گروه دارونما، عضلات کمتری را بدست آوردند. نتایج این مطالعه در26 سپتامبر در مجله ی Aging Cell منتشر شد.

تحقیقات نشان می دهد که تمرینات مقاومتی مداوم می تواند به افراد مسن کمک کند تا توده عضلانی بدن خود را حفظ و یا افزایش دهند. این دستاورد در بین افراد متغیر است، اما التهاب مزمن در عضله می تواند یکی از عوامل منفی تاثیر گذار بر ساخت عضله در فرد باشد.

پرفسور Charlotte Peterson استاد کالج علوم بهداشتی انگلستان و مدیر مرکز زیست شناسی ماهیچه گفت: از آنجایی که متفورمین دارای خواص ضد التهابی است، فکر می کردیم کاندیدی منطقی برای این مطالعه باشد.

پترسون و همكارانش به درخواست موسسه ملی بهداشت در مورد بررسی تأثیر متفورمین بر بیماریهای وابسته به سن، خارج از خصوصیات ضد دیابتی شناخته شده ی آن، پاسخ دادند تا مشخص كنند آیا متفورمین پاسخ بدن به تمرینات مقاومتی را تقویت می کند یا خیر؟

پرفسور Marcas Bamman مدیر مرکز طب ورزشی UAB گفت: توده های عضلانی و عملکرد عضلات در بزرگسالان مسن (65 سال و بالاتر) بطور قابل توجهی طی دهه های قبل از دست رفته است، ما فکر کردیم که متفورمین ممکن است با التهاب در عضلات مقابله کرده و درنتیجه پاسخ رشد مجدد عضلات به تمرینات مقاومتی را تقویت کند. در عوض، متفورمین سبب اختلال در تطبیق عضلات با ورزش گردید بنحوی که گروه دارونما نسبت به گروه متفورمین افزایش بیشتری در میزان توده عضلانی و کیفیت عضلات نشان دادند.

در این تحقیق 109 داوطلب سالم در UAB و بریتانیا با میانگین سنی 69 سال به طور تصادفی شرکت کردند. تقریباً به نیمی از این افراد روزانه 1700 میلی گرم متفورمین داده شد، در حالی که به نیمی دیگر قرص های دارونما که از نظر ظاهر با قرص متفورمین شباهت داشتند، داده شد. پس از معاینات اولیه، هر دو گروه 14 هفته تمرین مقاومتی را به پایان رساندند. قبل و بعد از دوره ی ورزشی، هر دو گروه تحت سی تی اسکن ران، اندازه گیریDXA ، تست قدرت و بیوپسی عضله ی ران قرار گرفتند.

پترسون گفت: اسکن های  DXA و CT نشان داد که در کل توده عضلانی بدون چربی و رشد توده عضلانی ران افراد گروه دارونما افزایش بیشتری داشته است. سی تی اسکن و تجزیه و تحلیل بیوپسی همچنین به ما نشان داد که کیفیت عضلات در گروه کنترل نسبت به گروه متفورمین بهبود یافته است.

این تیم تحقیقاتی در ابتدا فرض کرده بود که متفورمین با هدف قرار دادن ماکروفاژها و سلولهای ایمنی موجود در عضلات، پاسخ به ورزش را بهبود می بخشد.

فیلیپ کرن، مدیر مرکز تحقیقات بالینی و کاربردی سازی انگلیس گفت: فرضیه این بود که متفورمین متابولیسم ماکروفاژها را تغییر می دهد، و از طریق فعال نمودن آنزیم کینازی به نامAMPK ، آنها را از وضعیت التهابی به فنوتیپ ترمیمی تبدیل می کند و به این ترتیب تأثیر تمرینات مقاومتی را در بزرگسالان مسن افزایش می دهد.

پترسون گفت: اگرچه که متفورمین AMPK را فعال می کند، افزایش ماکروفاژهای ترمیمی(reparative macrophages) با تمرینات مقاومتی در هر دو گروه قابل مقایسه بود. با این وجود ، AMPK  همچنین باعث مهار کیناز دیگری بنام mTORC1 در فیبرهای عضلانی می شود. mTORC1  یک تنظیم کننده ی اصلی برای رشد عضلات است. متفورمین با مهار این آنزیم احتمالاً بر رشد عضلات تاثیر منفی می گذارد و به همین دلیل افزایش توده ی عضلانی در گروه متفورمین نسبت به گروه شاهد کمتر می شود.

پرفسور Bamman گفت: ما می دانیم که تمرینات ورزشی مقاومتی که بتدریج شدت آن افزایش یابد، مداخله ای است که باعث افزایش عضلات در افراد سالخورده می شود، با این حال، ما همچنین می دانیم که همه افراد به یک اندازه به ورزش پاسخ نمی دهند. برای افراد مسنی که به این نوع تمرینات مقاومتی پاسخ کمتری می دهند، ممکن است یک مکمل که بتواند پاسخ آنها را تقویت کند، مفید باشد اما به وضوح روشن است که متفورمین آن مکمل نیست.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20191022/Study-dispels-the-hypothesis-that-metformin-could-help-exercising-seniors-gain-more-muscle-mass.aspx